SYLLABUS 5.

Cursus: Eros en Psyche.

Psyche objectiveert haar gedachten in daden, waardoor zij zich verwerkelijkt en haar vrijheid verwerft.

Zij is tot het inzicht gekomen, dat zij zich bewust moet zijn van haar totaliteit (het Zelf) en dat deze totaliteit meer is dan haar Ik. Om tot liefde te komen moet zij dit uitschakelen.

Liefde is totaliteitservaring, beleving van het Zelf, en daarmede beleving van individuatie: beleving van de eigen vrouwelijk-manlijke totaliteit.

Bij de vrouw blijft naast het Ik het Zelf werkzaam. Bij de man gaat het Ik prevaleren, het afstand nemen, onderscheiden, waardoor het Ik sterk wordt.
Tegen dit manlijke negativisme streeft de vrouw ernaar zichzelf te behoeden, wat ertoe kan leiden, dat haar relatie met de man enkel sexueel blijft.
Anderzijds kan de onwil van de man om zich onbewust te identificeren tot onbewuste relatie-angst leiden.

Het patriarchale huwelijk is een symbiose; de bewustzijnswaarden ervan zijn enkel manlijk, zodat het vrouwelijke onontwikkeld blijft, afhankelijk.
Hierdoor blijft het gevangen; dochterpsychologie; verengd vrouwenleven binnen het gezin.

De patriarchale man eist maagdelijkheid (een ongebruikt object, waarvan hij de enige gebruiker mag zijn). Het huwelijk is principieel levenslang; men blijft elkaar trouw, getrouwd.
Deze traditionele trouw kan de ontmoeting met iemand met wie de vrouw communieert, verhinderen. Hierdoor is het haar onmogelijk haar eigen manlijke aanleg, die tot de vrouwelijke natuur behoort, onafhankelijk te maken van de patriarchale manlijke geest, die in wezen aan haar natuur vreemd is.

Het geestesleven der vrouw heeft niets te maken met dat van de man (het abstract logisch denken).
Zij "begrijpt" als totaliteit: geestelijk - psychisch - lichamelijk.

De patriarchale man betaalt met het verlies van zijn ziel (verdringing - projectie) en wordt infantiel, labiel, lichtgeraakt, psychisch afhankelijk.
Beheerst door zijn sexualiteit blijft hij de zoon-geliefde van Aphrodite.

Eros is de manlijke aanleg, het bovenpersoonlijk manlijke in het vrouwelijke.

Psyche baart een dochter. Deze is het Zelf, ervaring van bovenpersoonlijke harmonie, vrede.
De dochter is een gevoelswerkelijkheid: de gelukzaligheid, vergoddelijkt gevoel, dat ver uitgaat boven het Aphrodisische.

---