SYLLABUS 6.

Cursus: De angst voor de chaos.

De verkeerde socialisatie is pervers. Zij brengt de mensen niet tot het Wij, maar door robotisering tot ver-ikkiging, terugzinken in het collectieve onbewuste.

De Tellers en Wieners bouwen hun concentratiekamp van het beperkte en beperkende verstandelijke denken, dat geen wijsheid kent en geen naastenliefde. Het weet in het geheel niet wat mens-zijn betekent.

Wat is de Mens?
Door honderden millioenen jaren worstelt de natuur om uit haar verstarring te geraken.
De natuur is de onmiddellijk tot zakelijk gesteld zijn verkeerde idee.
De idee is het algemene.
In de idee zijn de bijzonderheden identiek en één. Alles is identiek in het Zijn en dit maakt zich waar als Niet-Zijn doordat het zich doet kennen als voorbijgaand.

De rede is de waarheid van het denken; het verstandelijk denken is de verkeerde rede en dus als denken onwaar.

De absolute idee is volstrekt ideëel, volstrekt onzakelijke vluchtigheid; haar onmiddellijke negatie is de volstrekte verstarring.
Ook als verstard Zijn blijft het Zijn Niet-Zijn, weshalve het onontkoombaar tot leven komen moet.
Aangezien echter ook de levende natuur natuur blijft, moet het Zijn de identiteit met Niet-Zijn tenslotte waarmaken door de natuur op te heffen: de vervluchtiging van Zijn tot denken. Dit is de Mens.

De suprematie van het verstandelijk denken is de mensenmoord.

In het begin van het denken is het niet-denken, de aanleg er toe, waarin het denken is voorondersteld.
Het denken als zuiver denken voert tot het weten der eenheid.
Het verstandelijke denken blijft in het verschil steken.
Het weten der eenheid in aanleg, als gevoel, is de liefde.
De waarlijk redelijke mens is liefdevol.
Het verstandelijk denken is haatvol.

Mens-zijn is streven naar liefdevolle redelijkheid.
De huidige wereld streeft naar haatvolle onredelijkheid.
De verikkiging. Dit ik kan geen weerstand bieden tegen de heerschappij der techniek. Het is ongeborgen. De staat kan het geen gevoel geven van persoonlijk als mens geborgen te zijn.
De enige uitkomst is de individuatie: integratie van manlijk en vrouwelijk.

De niet redelijke mens weet niets van liefde, omdat hij in het Ik blijft steken.
De vrouwen laten nog vrijwel alles over aan de mannen; beperken zich voornamelijk tot imitatie.
Alleen een mens kan een andere mens onderdak verschaffen. De staat laat hem in de kou staan.

---