SYLLABUS 6.

Cursus: De individuatie.

De zelfbewustwording van het Ik voert vervolgens vanzelf tot het opheffen van het patriarchale stelsel.
Het Ik negeert het symbool en daarmede om te beginnen de eenheid.
Het Ik houdt op onderdaan te zijn en wordt staatsburger.

De staat heeft zijn realiteit in de staatsburgers, maar als deze zich blind staren op hun verenkeling, dringt de staatsidee niet tot hun bewustzijn door.

De staatsburger is dan ook enkel formeel staatsburger en de staat leeft enkel formeel in hem.

Het volslagen Ik is vrij; het verhoudt zich n.l. tot zichzelf.
Niemand komt van de beperktheid los, want er moet gegeten en gedronken worden. Maar wie weet wat mens-zijn betekent, richt zich vanzelf niet op zijn beperktheid.
Het volslagen Ik is het zich menselijk vervullende.

De geschiedenis van de Grote Vader is de ontwikkelings-geschiedenis van het Ik en dus van de zelfbewustwording.
Het onderscheidingsvermogen nam voortdurend toe.
Het eenheidsgevoel ging verloren en werd vervangen door het beperkte Ik-bewustzijn.

Het beperkte Ik is het zichzelf beperkende. Aan het beperken kwam geen einde. Vandaar de huidige ikkigheid van het Ik.
Maar het is ook bezig de veelheid der tegenstellingen te beperken.

Omdat het Ik mens is, kan het bij de eigen beperktheid niet blijven en tracht daaraan dan ook voortdurend te ontkomen.
Op de meest spectaculaire wijze toont het dit streven momenteel als de pogingen om tot ruimtevaart te geraken.

De ruimte is een belangrijk element geworden in het geestesleven onzer dagen. Men wil haar verstandelijk veroveren.

Verstandelijk denken is niet zelfbewustzijn.
Van de hedendaagse menigte is dus te zeggen, dat zij beslist niet weet wat zij doet, want niet wat zij is.
In de psychologische wetenschap klinkt steeds luider de waarschuwing voor de voortschrijdende regressie.

De regressie laat zich begrijpen als terugkeer in de schoot der Grote Moeder, die dan de nieuwe (vernieuwde) mens zal baren.
Anders gezegd: In het onbewuste spelen zich vernieuwings-processen af.

Dank zij de regressie komen de mensen weer in het onbewuste terecht, wat niet zonder meer ongevaarlijk is.
Sommigen raken hierbij in een angstwekkende crisis.
Zij moeten a.h.w. opnieuw beginnen, d.w.z. opnieuw zichzelf bepalen.

In de practijk is de zelfbewustwording vastgelopen. Het ik is wat zijn vernietigingsdrang betreft volkomen irrationeel geworden. Maar de angst voor wereldondergang doet de Goede Moeder terugkeren.

---