SYLLABUS 5.

Cursus: De ontwikkeling der persoonlijkheid.

De creatieve mens is degene, die zich niet enkel passief verzet tegen de cultuurcanon, maar deze op hoger plan brengt.
De cultuurcanon is de zedewet der voorvaderen, die aan allen is opgelegd. Hij geldt dus voor het collectief.

In de huidige recollectivering (terugschakelen op lager plan) is het verval van de cultuurcanon zichtbaar. Deze canon kenmerkte zich door de suprematie van het Ik, dat dient te streven naar eenheid van bewustzijn en onbewustzijn en (uiterlijk) eenheid van individu en collectief. Op beide gebieden is de eenheid verloren gegaan.

Eenheid tussen individu en collectief wordt reëel beleefd in de groep. De leden voelen zich innerlijk verbonden.
Dit was ook het geval bij de recollectivering aan het begin van onze jaartelling; de christenen ontmoetten elkaar op het zedelijke vlak der mensenliefde. Het was een recollectivering, omdat de christelijke prediking en beeldsprakigheid op veel lager plan stond, dan het wijsgerig bewustzijn van de wereld der antieken.
Maar het herschiep het collectief tot een zedelijke groep van hoger orde.

De huidige recollectivering is gevolg van het verval van de groep tot massa; de arbeiders in de fabrieken; de kantoorbedienden in de kantoren; de vakverenigingen, de politieke partijen enz.

Ook de uiterst belangrijke groep: de familie verzwakt, wat bedenkelijk is voor het kleine kind.
De noodzaak om de kinderen al zeer jong naar de kleuterschool te sturen, omdat het verkeer spelen op straat onmogelijk maakt voor kleine kinderen.

De bewust bewerkte internationalisering ondermijnt het nationale groepsgevoel en de vaderlandsliefde.
Het opdringen der gekleurde volkeren.
De confrontatie der godsdiensten.
De moderne kosmologie verklaart het hemelruim als eindeloze uitbreiding.

Het individu voelt zich door dit alles niet meer bij machte om zich te orienteren, aangezien het zich geheel en al verloren voelt. Dit is de grondslag van het existentialisme.

Deze "philosophie" is kenmerkend voor het verval van het Avondland, welks hoogste zelfverwerkelijking het denken was.

Het existentialisme stelt de mens uitsluitend onder het moment van het onderscheid; dat der identiteit wordt ontkend:
de anderen zijn onbereikbaar. (Jaspers tracht aan deze eenzijdigheid te ontkomen.)

Het afgesplitste Ik verwerkelijkt niet meer het totaliteits-karakter van de psyche. Het maakt alles persoonlijk.

---