Syllabus 2

Cursus: Is het gevaar voor wereldondergang reëel?

Onze houding ten aanzien van het sterven is individueel verschillend, al willen de meesten niet sterven - angst voor het onbekende, gehechtheid aan het leven, Ik-overschatting.
Het Ik staat afwijzend tegenover het archetype van de Grote Doodsmoeder, zoals in het algemeen tegenover de archetypen. Als moederfiguur heeft zij aantrekkingskracht.

Het Ik verzet zich tegen de dood, zolang het zich aan zichzelf vastklampt.

De angst voor het onbekende tracht men op te heffen door voorstellingen van een hiernamaals, waartoe de ontmoeting met God behoort. Deze verwachting is redelijk, want in het sterven komt het leven tot zijn waarheid. Het Zijn is door en door negatief en dientengevolge positief.

De gehechtheid aan het leven, de levenswil, het genieten.
Momenteel is het al materialisme wat de klok slaat, overwegend plomp en grof.
Er is hoger, nobeler genieten mogelijk, wat niet wil zeggen, dat de materialistische zonder meer verwerpelijk is.

Het aardse is verschijning van idee; de beperktheid van de verschijning stempelt het aardse niet tot leugen. Dit is de fout van India, dat de levensverzaking ziet als levensvervulling.
India is in het onderscheiden blijven steken en verstard.
Vandaar de kasten.
Het Westen had vroeger standen, thans klassen, maar zij zijn niet waterdicht gesloten.
In de Middeleeuwen kon men langs de geestelijke weg tot de hoogste rangen opklimmen.
De burgerij is uiteengevallen in kapitalisten en proletariërs, maar aan dezen is de toegang tot de kapitalistische wereld niet principieel ontzegd.

Wij in het Westen zijn verder dan India; hier is het redelijk denken tot ontwikkeling gekomen, is de geest geboren. De rede is de waarheid van het denken; redelijk denken is dus zelfverwezenlijking van het denken.
Het denken geschiedt in de vorm van gedachten; deze zijn zelf denken en dus is er volslagen identiteit van vorm en inhoud.

Leven is Ja zeggen tegen beide aspecten.
Neen zeggen tegen het natuurlijke aspect is de oorsprong van het geestelijk leven afwijzen.
Wij in het Westen zeggen momenteel neen tegen de geest.
Wij omhelzen het aardse als de enige waarheid en willen beslist niet dood.

Het invriezen is te zien als de typisch westerse verstandelijke vorm van het reïncarnatiegeloof.
Niet op alle gebieden zijn wij verder dan India.

---
70/3-