SYLLABUS 1

Cursus: Het huwelijk en de vrouw van morgen.

Al wat is, is geworden, ook het huwelijk.
Het vindt zijn voorgeschiedenis in de mythologie, de eerste vorm van het ontwaken van het zelfbewustzijn.
Voordien dommelt het individu in de collectiviteit - de ouroboros, de psychische grote baarmoeder, waarin het vrouwelijke en het manlijke onafscheidelijk verbonden zijn. De mens staat dan nog niet tegenover de natuur.

Het ontwaken: tot onderscheiden komen.
In de mythologie worden de oermoeder en de oervader van elkaar gescheiden.
Beide zijn dan zelfstandig creatief.
Later paren zij.
Zonnegod en aardgodin.

Zwangerschap en baring: het wonder dat van de godheid stamt.

De Jonkvrouw (ook Maria) is sacraal; haar natuur in haar zelfstandige scheppingskracht, onafhankelijk van de persoonlijke man, maar het manlijke is in haar wel scheppend werkzaam: het manlijke (goddelijke) is als aanleg in het vrouwelijke voorondersteld.
Vandaar dat Isis met Horus paart en hem vervolgens baart.

De Jonkvrouw paart met de godheid en baart de zoon: het bewustzijn.
Dit staat als zodanig afwijzend tegenover het onbewuste -  de Ouroborosdraak.
De draak bewaakt altijd een schat.
Het bewustzijn, het Ik, de zoon bindt de strijd aan met de draak om de schat te bevrijden.
D.w.z. dat de zoon (de held) zich een persoonlijk zieleleven verwerft uit de oorspronkelijke collectiviteit.

De strijd tegen de (natuurlijke, onbewuste) collectiviteit komt zowel de man als de vrouw ten goede.

Elk onzer moet worstelen om zijn ziel. Voorwaarde in de ontwikkeling van het Ik.
Het zielebeeld van de man is door Prof.Jung anima genoemd; dat van de vrouw animus.
De anima is het persoonlijk vrouwelijke van de man (de innerlijke stem) en corrigeert zijn gevoelsleven.
De animus van de vrouw heeft dezelfde functie ten aanzien van het vrouwelijke oordelen.

Ik en zieleleven moeten tot integratie komen: het huwelijk in het sprookje van de prins met het door hem verloste prinsesje.

Het patriarchaat begint formeel als polygamie, een man heeft meerdere vrouwen. Van een anima is dus nog geen sprake.
Maar de monogamie ligt in de rede, want de ontwikkeling van het berustzijn is die van het Ik.

De ontwikkeling van het bewustzijn leidt er ook toe, dat de normen veranderen; de oude worden door nieuwe vervangen.
Dit is de "vadermoord" die door Freud al te letterlijk is opgevat.

--- 69-3