Cursus: OP LEVEN EN DOOD.

SYLLABUS 1.

Is dit tijdperk zo bijzonder als velen voorgeven?
Wij hebben een nieuwe energiebron aangeboord, waardoor wij over ongehoorde hoeveelheden electrische energie de beschikking kunnen krijgen, maar waardoor wij ook alle leven kunnen verstoren, naar men zegt.

Het leven heeft zich ontwikkeld in een spheer van gebonden evenwichtige energie. Verstoren wij die spheer, dan verstoren wij de aanpassing en maken het leven onmogelijk, ook in beginsel (het vernietigen der voortplantingsorganen).

De atoombom is gerealiseerde vernietiginsgedachte.

De mens wil zijn en niet-zijn, bestaan en ondergaan.
Hij is paradoxaal - natuur en geest. En dit paradoxale geldt op alle levensgebieden.
In religie, kunst en wetenschap poogt hij de paradox op te heffen.

In de paradox doet zich het dialectische beginsel kennen.
Het grondbeginsel van alles is de dialectiek. Daarom moet ook alles betaald worden, o.a. vooruitgang met achteruitgang.

Van werkelijke vooruitgang (in menselijke zin) is alleen sprake naarmate de mens zich meer bewust wordt van de behoeften van hogere orde.
Naarmate dit het geval is, betaalt hij met de achteruitgang der natuurlijke behoeftenbevrediging.
Dit geldt voor individuen en volkeren.
De vraag is dus niet of wij vooruit of achteruit gaan, maar of wij vooruitgaan in menselijke zin.
De atoombom wijst niet in die richting.
Er is analogie tussen het Romeinse keizerrijk en het hedendaagse Europa.
Wel is de geest in Europa geboren - eerste phase is Griekenland - maar in Rome was hij sterk in verval.
De Romein was bovendien niet in de eerste plaats een geestelijk levend mens. Gij was het dorre, nuchtere verstand.
Nuttigheid was het ware. Zelfs de goden moesten nuttig zijn.
De Romein was door en door aards.
Tenslotte verwerkelijkte Rome de staatsidee en vergoddelijkt deze in de keizer.

De staat is als de idee der eenheid aardse idealiteit.
Rome stelde deze idealiteit, maar verkeerd, onbegrepen.
De wijsheid en de wijsbegeerte waren ondergegaan, al werd er hier en daar en door deze en gene nog wel gephilosopheerd.

Rome (Caesar) tracht de Romeinse eenheid (staat) te redden door het principaat, dat echter de verdeeldheid niet ophief.

---