SYLLABUS 4.

Cursus: De Tieners.

De huidige jeugd laat zich niet meer in haar geheel bezwendelen door de oudere generaties. Zij wil leven en levensvreugde en is in opstand tegen bewapening en oorlogsdreiging.

Zeer lezenswaardig is het boek "Tieners" van de Engelse tiener Colin Macinnes (Uitg.Contact, Amsterdam).
Ook in ons land zijn de protesterende jonge schrijvers talrijk.
Jan Cremer doet dit door wagonladingen vuil en mest over de burgerman uit te storten. Dat deze het "mooi" vindt, blijkt uit de enorme omzet van het boek. Hij speelt open kaart. De mensen van de kernwapens verbergen zich schijnheilig achter god, vrijheid en democratie.

Graaf Hermann Keyserling: "De edelste paarden worden vaak voor de smerigste karren gespannen."

Het vechten van tieners met de politie is te begrijpen als rechtstreeks en ongenuanceerd verzet tegen de openbare orde, die als voorwendsel gebruikt wordt voor bestendiging van conservatisme en reactie. De verdedigers dier orde spreken van democratie en evolutie, maar bedoelen patriarchaat en stilstand.

De provo's willen niet tegen de politie vechten, maar uitlokken en afmatten.

In de democratie dient het opgelegde gezag (patriarchaat) opgeheven te zijn. Voorwaarde voor haar juiste werking is, dat aan de besten (de aristoi) van het volk het gezag wordt toevertrouwd.
In Europa als werelddeel van het denken zouden dit de wetenschapsmensen moeten zijn. (Niet ieder met een universitaire graad is zulks).
Maar in een wereld, die op het hebben is gericht, zijn het de economisch machtigen.

Onze democratie brengt de vrijheid om hals, wat de massa niet interesseert, want zij kent haar niet.
Vrijheid is zelfbeperking en in strijd met de onbeperkte hebzucht.
De goden der massa: het verkeer, de auto, de t.v.
De god der overheid: het gezag.

De massamens begrijpt de provo's niet, een jonge generatie, die wel vrijheid wil en veiligheid en levensmogelijkheid, geen levensverzekering op alle gebieden.
Zij zien het leven nog als avontuur. Zij voelen weinig verplichting jegens de ouderen. Aangezien zij radicaal in verzet zijn, zijn zij anarchisten.
Hun anarchisme is ook bedoeld als middel om protest uit te lokken en wakker te schudden. Ook de z.g. linkse arbeiders slapen rustig in het welvaartsbed en zijn voorstanders van een nette, fatsoenlijke orde.
De provo's richten hun agressiviteit creatief; als de agressiviteit der massa losbreekt, is zij altijd vernietigend.

Het volk kiest zonder blikken of blozen een dictatuur, als deze garandeert de hebzucht te bevredigen.

---