SYLLABUS 5.

Cursus: De Tieners.

De huidige opvatting van openbare orde is dictatoriaal. Grondregel der dictatuur: bevel is bevel.
Niet de provocaties der provo's zijn daarom ondemocratisch, maar de daden der overheid.

De provo-beweging is internationaal. Het doel is o.m. de mensen weer individueel onafhankelijk te doen worden.
Tegenover de overheidsdictatuur stelt de provo-beweging het andere uiterste: de anarchie, niet als volstrekte regeringsloosheid, maar als federatieve organisatie ener maatschappij, die niet monolithisch is, maar uit groepen samenwerkenden bestaat.

Simon Vinkenoog zegt, dat er teveel gewerkt en te weinig gespeeld wordt.
Er wordt niet en wel teveel gewerkt.
Er wordt niet te veel gewerkt, omdat en voorzoverre velen nu al met hun vrije tijd geen raad weten;
wel te veel, omdat en voorzoverre de menselijke arbeid opgaat in produceren. Deze arbeid is niet creatief.

Productie, naarmate zij meer technisch geschiedt, maakt de arbeid meer en meer tot sleur, meer en meer vervelend.
De hebzucht is de zweep. Het levensdoel is het inkomen.
De massa eist van de overheid toenemende organisatie ter wille van de productie. Resultaat: meer bureaucratie.
De jeugd, voorzoverre zij echt jong is en wakker, protesteert. Aan de jeugd laat zich bedenken vitaliteit als overmaat van energie en toekomst - in verband met de vele mogelijkheden in ons: een toekomst vol mogelijkheden.

Het is misdadig, dat handel en industrie jonge mensen uit hun jeugd weglokken door advertenties over een "mooie toekomst vol variatie".
De overheid verbiedt aan de jeugd particulier initiatief, maar verdedigt op deze basis te zelfder tijd het kapitalisme.

De techniek laat zich niet afschaffen; ook is haar ontwikkeling niet tegen te houden. Deze wijst naar de volledig geautomatiseerde productie, waarbij de mens in gering aantal nog slechts als controlerend orgaan optreedt.
Wat dan te beginnen met alle vrije tijd?

De huidige arbeid is nuttig en overwegend onnuttig (de luxe). Volgens Nijgh & v.Ditmar is 90% van wat de Amerikaanse supermarkten verkopen van geen reële waarde voor het bestaan. Men spreekt van psychologische waarde - status.
Verwachten dat kunst allemanszaak wordt, is dwaasheid. Eveneens is het dwaas te verwachten, dat het leven één grote happening wordt. Het spel heeft een doel in zichzelf. Enkel spelen is een eenzijdigheid, er is ook de ernst des levens.

---