SYLLABUS 2.

Cursus: Wording der Vrijheid.

Mens zijn is op en voor zich zijn; vrij zijn.
Van nature is de mens zinnig. De spheer der natuur is die der noodzakelijkheid.
De zinlijke wereld lokt uit. Hieraan is het streven naar eenheid te bedenken, maar de natuur is in de vorm der veelheid.

In den aanvang is noch de mensheid, noch het individu vrij.
Vrij worden is volwassen worden - de zinlijkheid komt meer onder de macht der zedelijke = vrije wil.

Wie de persoonlijke vrijheid kent, laat anderen vrij en zichzelf desnoods vrijwillig door anderen beperken. De grens wordt hierbij bepaald door het ophouden der samenwerking.
Zodra iemand object wordt, wordt hij onvrij.

Object wordt de mens ook door gewoonten; hij handelt dan automatisch. Dit is in orde, voorzoverre hij zijn aandacht dan aan iets belangrijkers kan besteden. Het werkelijk belangrijke is de vrijheid.
Wie in gewoonten opgaat, wordt automaat, object.

Voorzoverre mensen in het huwelijk elkaars gewoonten worden, worden zij onvrij.
Doel van het huwelijk, wederzijdse zelfverwerkelijking = vrijwording.

Asceten zoeken het heil in de volstrekte indifferentie, maar wie het nietdoen als doel stelt, vervalt in de zonde der nalatigheid,
Door niet-doen wordt niemand vrij.

De maatschappij is de totaliteit der zakelijke verhoudingen tussen de mensen. Haar spheer is die van het hebben en dus der onvrijheid.

Van nature hebben wij maar weinig behoeften. Door ze op te voeren worden wij hoe langer hoe onvrijer. Wie begeert, vertoeft in de toestand der afhankelijkheid van iets buiten hem.

De mensen van onze tijd verdrinken in de begeerten.
In de Middeleeuwen stonden de behoeften voor elke stand vast. De techniek lost de arbeid op in gewoontehandelingen en bevordert dus de onvrijheid.
De automatisering spreekt in dit opzicht een duidelijke taal. Zij is echter ook een middel om de mens weer te bevrijden - mits hij opnieuw leert zijn begeerten te beperken.

De techniek vervlakt; het opheffen der persoonlijkheid; de gelijkschakeling.

Verstandelijk denken is natuurlijk abstraheren, waardoor de subjecten natuurlijke abstracties worden.
De hedendaagse mens leeft onder de dictatuur van het technische intellect; hij merkt echter niet, dat hij zijn vrijheid opoffert.
Natuurlijk komt hierop een reactie: de revolutie v.h.leven.

---