SYLLABUS 3.
Cursus: Wording der Vrijheid.
De ontwikkeling van het verstandelijk denken is noodzakelijk, omdat de mensen zich moeten bevrijden van het sloven en slaven voor hun levensonderhoud, maar vooralsnog maakt het hen onvrij.
Van de onvrijheid kunnen zij zich verlossen op religieuse, kunstzinnige, wijsgerige en/of liefderijke wijze.
Liefde betekent in dit verband: gemeenschapsgevoel, waaraan de vrijwillige hulpvaardigheid wordt meegedacht.
In de hedendaagse maatschappij moet de verstandelijk geconstrueerde organisatie de gemeenschap vervangen. De organisaties zijn formeel. Vrijwillige hulpvaardigheid ontbreekt.
Organisaties zijn niet organisch en dus niet levend.
Het hedendaagse leven is door en door natuurlijk; een zedelijk principe ontbreekt. Die der kerken zijn alle overwonnen. Vandaar de algemene verruwing en geldhonger - plebejisme.
Doordat sinds de Eranse revolutie de staat in de maatschappij is ondergegaan, heerst ook op politiek gebied onvrijheid.
Democratische vrijheid is er slechts, wanneer er identiteit is tussen de subjectieve zedelijke wil en de objectieve (de wetten).
Wanneer de wil op het natuurlijke gericht is, beoogt hij geen vrijheid, behalve eventueel formeel.
Enkel formele vrijheid is wezenlijk onvrijheid.
Het ontzettende leed, dat als de tweede wereldoorlog over Europa incl. Duitsland kwam, was niet in staat de harten te breken en de mensen tot zelfinkeer te brengen. Het verstand stond en staat in de weg.
In dingen is de mens leeg voor zich en komt niet van het hebben los.
Wie het hebben wil negeren om tot het zijn te komen, moet het begeren negeren, echter met inachtneming van het feit, dat het lichaam begerend is. Dus zal hij het recht des lichaams erkennen en het verder alle recht ontzeggen.
Het recht des lichaams is recht op instandhouding.
Verder zal hij het recht des geestes erkennen met inachtneming van zijn persoonlijke wijze van mens-zijn.
Het enkel voor zich zijn is zelfvervreemding, waaruit het verlangen ontstaat naar "het verloren paradijs" het grote heimwee naar eenheid.---