Band 2 . 6 .

De opdracht aan de Mens, vervolg .
Faust integreert. Zoeken en vallen. Hij moet om werkelijk tot een eenheid te komen met het stralende, met het Vrouwelijke, de Goede Moeder, de creatieve oergrond van zichzelf, in zich afdalen.
Nu is ze positief, deze oergrond, das ewig Weibliche.
Ieder mens heeft die taak, eigen kwaad te erkennen, aanvaarden, geen verstoppertje spelen, niet wegdrukken. Dan is het niet integreerbaar. Integreren betekent ook dienstbaar mahen aan het hogere.

Begeerte dienstbaar maken aan de Liefde. Dan houdt ze op begeerte te zijn, wordt verlangen, verlangen naar eenheid. Dan wordt het event. ook de grote dronkenschap van de eenheid, de heilige roes. Moeilijk bereikbaar.
Laten we ons niets wijsmaken, zó van: ik houd zo veel van jou. We moeten ons afvra- gen in hoeverre we in staat zijn om te houden van een mens, niet te veel van onszelf houden. VRIJWILLIGE DIENST aan de geliefde. Zie middeleeuwse ridder-idee.
In dit dienen is de beloning. Uiteraard wederkerig.

Begeerte is zeer wel te integreren. Alles. Ook de neiging om te vernietigen. Dat doet de mens zo veel. Is ook nodig.. voor opbouw. Aldus positief.
Ook in het privé-leven moeten we wel eens wat stuk maken om iets te kunnen bouwen. We moeten immers altijd iets stuk maken. Want het nieuwe laten voorgaan boven het oude. We zijn verplicht tot de vadermoord. Zoon volgt vader op en zet hem opzij. De vadermoord is niet een historisch feit. Archaische, primitieve, collectieve, diep onbewuste symboliek. Overwinning van het nieuwe op het oude, geboorte van de zoon, die altijd de vader verdringt, ook bij de moeder waardoor de moeder vanzelf verjongd wordt.
We moeten het oude durven vernietigen. Begrijpen, dat veel stuk geslagen wordt, wat eenmaal dierbaar was en z‘n waarde had. Wij slaan nu ontzettend veel stuk. Want we zijn bezig aan een nieuwe tijd. In de oude was veel waardevols. Het gaat voorbij.
Nu gaat het er om dat het IK weer geboren wordt, op hoger, ander plan, dat het zich nu gaat integreren en eindelijk autonoom gaat worden, niet meer zich laat meeslepen door de machten van het onbewuste. Het is moeilijk.
Simptomen die er op wijzen dat het gebeurt op sociale wetgeving. Zit er bij de mensen nog niet in. Is grote vooruitgang. Er is veel protest, want sociale verzekering kost geld . Men klaagt over de premies, maar wie begint niet prompt z'n rechten op te eisen als er wat te halen valt ? Ieder vraagt dus voor zich de maximale vrijheid, maar gunt die z'n medemensen niet. Beperking van de hebberigheid is voor deze ikkige ikjes een beperking van de vrijheid. Vrijheid tot het hebben van heel veel dingen. Hebzucht. Vandaar de stroom van vermogensdelicten. De daders zijn niet meer opgewassen tegen de aandrang van hun eigen zucht tot hebben.
Ze moeten verduisteren.

Ander simptoom : Besef dat de mens-ook-kwaad-is. Vandaar veranderingen in de strafrechtspraak en het gevangeniswezen. Veel voorwaardelijks. Sterk onvolmaakt. Toch IS het een doorbraak van het gevoel : in de mens is een schaduwzijde, die we niet meer zonder meer mogen veroordelen, die we moeten erkennen als erbij behorend. We moeten trachten op te voeden.

Een moeder die oerboos wordt op verkrachter , die ze ogen zou willen uitsteken. Ze denkt van haar dochter te houden, maar dat is niet waar. Men maakt niet iemand blind terwille van die dochter. Hoe moet die dat ooit betalen ? Het was een primitieve vrouw. In haar werd de Grote Moeder wakker, in archaische vorm. De Grote Moeder waaraan de man nog geheel onderworpen is.

Kybele. Priester-castraten. De man is belichaming van het geweld zooverre hij zich zuiver natuurlijk laat gelden.

We moeten eigen kwaad leren aanvaarden. Ieder heeft eigen kwaad. Ieder is één- maligheid. Heeft eigen goede kanten ook, maar de schaduwkant is moeilijk weg te krijgen. De mensheid kent ons naar onze bewuste kant. We willen.het niet weten.

Maar we MOETEN het , tenminste voor onszelf, weten, erkennen.

Goethe laat zien, dat Faust Mefisto dienstbaar maakt, dus dat de natuurlijke driften ten goede gekeerd kunnen worden. Het Natuurlijke is aanleg tot het bewuste, geestelijke. De Mens is uit de Natuur geboren.