mahomedanisme De onbewuste ondergrond van onze catastrophale wereldsituatie. Syllabus 5. 


                       SYLLABUS 5.

Cursus: De onbewuste ondergrond van onze catastrophale
                                           wereldsituatie.

   De primitieve mens kan niet uit zichzelf tot wetenschap
komen en heeft er ook geen behoefte aan. Zijn wereld is hem
duidelijk als beleving.
   De moderne mens wil haar begrijpen.

   De moderne mensen zijn te verdelen in:

1) de zich steeds meer specialiserende mensen der wetenschap;
2) de achterblijvende massa.

   Voor beiden geldt, dat de sector, die binnen het begrijpen
(denken) valt, steeds kleiner wordt, waardoor het primitieve
bewustzijn een steeds groter plaats inneemt.
Voorbeelden: Nietzsche's leer der eeuwige wederkeer;
             de mythe van bloed en bodem en de Wodancultus;
             het dogma der Maria hemelvaart, waarbij het
             onderscheid tussen innerlijk en uiterlijk is 
             weggevallen.
             het reïncarnatiegeloof;
             het existentialisme, voorzoverre dit teruggrijpt
             op het prae-rationele;
             Bergson, die de tijd opheft en vervangt door
             la durée.

   De grote moeilijkheid is, dat de moderne mens wel groten-
deels uit het onbewuste leeft, maar het niet beleeft.
   0m hiertoe te komen keren velen terug tot de religie.
   De religie put haar vernieuwing altijd uit het oer-onbewuste.
   Het Oer-onbewuste: de grote Moeder, waaraan de grote Vader
wordt medegebracht. In hun eenheid zijn zij de sexueel-agres-
siviteit.

   De moederreligies beogen wedergeboorte langs natuurlijke
weg (door verzinking in het onbewuste door natuurlijke middelen).
   De vaderreligies beogen wedergeboorte langs de geestelijke
weg.
   In de moederreligies vinden wij o.a. Bachantendom en sexu-
ele orgieën

   Vaderreligies: Jodendom. Mohamedanisme en Christendom.
   De beide eerste god-vaders zijn abstract, eigenlijk alleen
maar zedelijke wil. Zedenwet en creator (schepper).
In het christendom is de god-vader concreet, want heeft hij
een zoon en is niet alleen creator, maar ook generator (ver-
wekker).

   De vrome mens beleeft zijn religie als de diepste levens-
grond, die buiten de rede valt.

   De primitieve mens is totaal religieus.
   Naarmate het onderscheidend vermogen toeneemt en het Ik zich
uitkristalliseert, ervaart de mens zich meer als te behoren tot
twee onderscheiden werelden. Hij voelt zich dan in waarheid
tot de ene (de ideële) te behoren en ervaart de andere als de
onware.
   Hieraan tracht hij te ontkomen - zich eruit te verlossen:
de verlossingsreligies, waarbij men geestelijk de weg terug wil
gaan om tot eenheid te komen met het Oer (de oer-Idee).

   Wanneer echter het Ik zich vat als bewustwording, waardoor
het tot de overtuiging komt, dat er geen weg terug is, maar
tevens dat de mens nooit zuivere idee kan worden, komt het tot
het inzicht van zijn onvolmaaktheid en daardoor schuldigheid.
Het kan zichzelf niet redden en verlossen en moet dus verlost
worden door god, wat slechts mogelijk is, als hij gehoorzaamt
aan god als de zedelijke wet. Wegens zijn schuldigheid heeft
hij geen recht op verlossing en dus is de verlossing genade.
Deze opvattingen vatten wij samen als de gehoorzaamheids-
religies.
                            ---