SYLLABUS 4.

Cursus: De positieve en negatieve aspecten van het Christendom.

Europa herkende de christelijke idee onmiddellijk, omdat het in waarheid die idee is.
De geschiedenis van Europa moet dus gezien worden als het streven naar verwerkelijking van de idee van het christendom en dus van de vrije persoonlijkheid.

De kerken konden deze persoonlijkheid niet verwerkelijken, want de r.k. stemt op en streeft naar macht en rijkdom ondanks Lucas en Paulus, die hebzucht en geldzucht veroordelen als de wortel van alle kwaad;
de calvinistische doemt tot machteloosheid, aangezien alles voorbestemd is.

De vrije persoonlijkheid is de liefdevol redelijke. Vrijheid is zelfbepaling. Redelijk denkend wordt de mens door de rede bepaald, maar doet het zelf.
Door redelijk denken komen wij tot het andere en daardoor tot eenheid, want eenheid is drie-eenheid.

Tot eenheid komen: opheffen van eenzijdigheid en van tegenstelling.
De kerken kunnen dit niet. Het blijft bij ondoordacht gepraat en uitstel "tot de dag der wederkomst van Jezus", die dan rechtstreeks de heerschappij zal voeren.
Intussen moet de wereldlijke overheid proberen om de volstrekte chaos te verhinderen. Zij is "door God verordineerd" en heeft het recht het zwaard te voeren tegen boosdoeners en vijanden.
Het is alles uit de bijbel te halen; kwestie van interpretatie.

Omdat de mensen het oorlogvoeren niet konden laten, werd het voorwaardelijk door de kerk gesanctioneerd: de leer van "de rechtvaardige oorlog", en sterk ingeperkt door perioden van "godsvrede".

Oorlog: eigen wil opleggen en zo streven naar eenheid, schijneenheid, waarin de vijandigheid voorondersteld blijft.
Macht en geweld zijn in strijd met het gebod lief te hebben.
"Hebt God (de rede) lief boven alles en Uw naaste gelijk Uzelf."
Naastenliefde is vanzelfsprekend voor wie redelijk denkt.
Naastenliefde is gevoel van eenheid en saamhorigheid.

De naaste was eerst alleen de dorps-, stam-, volksgenoot.
De vreemdeling behoorde er niet toe; stond niet in ere.
In het "Wien Neerlands bloed" wordt gesproken van "vreemde smetten".

Jezus beveelt ook de vijanden = de vreemden lief te hebben.
Hij gaat dus verder dan de wet van Mozes.

---