SYLLABUS 4

Cursus: De opvoeding.

Wij aanvaarden tegenwoordig het jeugdprotest, omdat de brave Hendrik en Hieronymus van Alphen hebben afgedaan, maar het latere protest wordt afgewezen en veelal "verklaard" met de bewering, dat het een gevolg is van frustatie van vroegere protestfasen.

De meeste ouders behoeven niet ongerust te zijn; de "wilde haren" gepaard met imitatiedrang zijn vaak de ondergrond van veler protesthouding. Maar er zijn principieel onaangepasten, die ook aanpassing willen, maar in omgekeerde richting:
maatschappijverandering.

De wetenschap steunt veelal de bestaande maatschappij en schrijft daarover "opvoedkundige" boeken, die ouders in staat stellen te zeggen, dat zij hun kinderen wetenschappelijk verantwoord opvoeden.

Prof.Rümke heeft gezegd, dat het protesteren de mens is aangeboren. Dit is juist, want het behoort bij de ontwikkeling der individualiteit uit de collectiviteit, van de zedelijkheid uit de natuurlijkheid.

Het individu heeft een eigen wil. De eigenwilligheid niet te verwarren met eigenzinnigheid.
Wil - bewustzijn - zedelijk doel.
Zin - onbewustzijn - natuurlijk doel.
Voorzover zedelijk willend is de mens vrij.
Aan de vrijheid is de onvrijheid te bedenken.
Wie vrij wil zijn, moet zichzelf beperken. Vandaar de noodzaak der bescheidenheid.

Het leren van zelfbeperking is van beslissend belang bij de opvoeding. In hoeverre men daarin slaagt, hangt niet alleen van de ouders af, maar ook van het kind.
Het is moeilijk zijn vrijheid te handhaven in een wereld, die de vrijheid overwegend afwijst.
Wij kenden de slavernij, het kerkgezag, de absolute monarchieën, de regentenheerschappij, het kapitalisme en thans de dictaturen.

De meerderheid brengt de moed niet op, mist de kracht (bewustzijn), is bang voor verantwoordelijkheid.
Het uiterste is blinde gehoorzaamheid, zoals van de S.A. de S.S., de oproerpolitie.
Compensatie voor deze kategorie van gehoorzamenden is het machtsgevoel.

Het massale gelijkschakelen begint al vroeg in de steeds groeiende schoolgemeenschappen. De leerling als atoom. Het verzet op de scholen is derhalve principieel toe te juichen.
De anti-autoritaire opvoeding is in orde, mits wij niet vergeten, dat het kind om voorlichting, leiding, normen vraagt.
Niet bevelen, maar vragen en uitleg geven. Nooit: "omdat ik het zeg." Opvoeding is onderrichten, niet schoolmeesteren.
Rekening houden met onbedachtzaamheid, onvoorzichtigheid, impulsiviteit. Geduld hebben. Het kind is nog overwegend natuurlijk en dus zinnig.

---